سخاوت دستانت در سفره‌ام سنبله می‌کارد

سخاوت آنها را باید در بارانی جستجو کرد که بی‌ریا می‌بارد و کویر خشکیده را زنده می‌کند و سرابی از انتظارهای دلواپسی را پر آب و پایان می‌دهد. دخورشید سهم آنها از این زندگی می‌شود و چنان بر زندگی دیگران می‌تابند که تشعشع آن وجود کس و ناکس را می‌گیرد و تنها مهربانی را ارزانی می‌کنند. ذآنها زیباترین آرایش زندگی را برای قلب‌های کوچکی که در نبود پدر می‌تبد را ترسیم می‌کنند و سخاوتشان در زندگی این فرشتگان کوچک، دانه به دانه جوانه می‌زند.

کمتر کسی است که از شنیدن کلمه زندان واهمه نداشته باشد، هر کس به نوعی زندان را برای خود مجسم می‌سازد، جایی برای مجازات یا مکانی برای ندامت و پشیمانی؛ ولی آن‌ها زندان را با آزادی عجین کرده‌اند و معنای دیگری بخشیده‌اند.

زندان همان جایی است که من آن را در ذهنم تصور می‌کنم یا نه؟ جایی که جز میله و درهای آهنین، قفل‌های بزرگ، زندانبان و دستبند چیز دیگری وجود ندارد، جایی که افراد در یک چاردیواری، تک و تنها شب و روز را به امید دیدن یک کور سوی امید سپری می‌کنند.

جرم و اشتباهات و خطاهایی که آن ها را به اینجا کشانده، بسیار است اما تعدادی هم غیرعمد و از روی ناچاری در بند زندگی هستند و به امید روزی که دوباره دستان فرزندانشان را در کورسوی امید لمس کنند.

هر روز از پشت میله‌های زندان که حکم قفس را برای آنان دارد برای آزادی زودتر و به آغوش کشیدن کانون گرم خانواده لحظه‌شماری می‌کنند و به همین امید روز خود را شب می‌کنند.

فرزندان بی‌گناهی که به خاطر اشتباه سرزده والدین خود حسرت در آغوش گرفتن پدر و مادر را دارند و با دیدن هم سن و سال‌های خود به همراه والدین‌شان در کوچه و خیابان‌ها آهی از ته دل سرداده و با بغضی از گلو با حسرت و افسوس راه خود را تغییر می‌دهند.

اینجاست که دستان سخاوتمند افرادی باران را پیشکش می‌کنند و لبخن را بر لبان طفلان منتظر جاری می‌کنند.

چهار نفر از خیرین به مناسبت‌های مختلف در اقدامی بی‌سابقه در شهرستان شیروان خراسان‌شمالی به آزادی ۱۲ زندانی جرائم غیرعمد اقدام کردند و قدم‌های پرشتابی در این امر خداپسندانه برداشتند.

یکی از خیرین که به تازگی اقدام به آزادی پنج تن از زندانیان جرائم غیرعمد شیروان کرده در این خصوص به ایرنا می‌گوید: حضور در کار خیر همانند آزادی زندانیان جرایم غیرعمد را موجب افتخار می دانم و این کمک‌های نوعدوستانه در فرهنگ جامعه نهادینه شده است.

شعبان مقیمی می‌افزاید: کلیه هزینه مراسم چهلمین روز درگذشت پدرخانمم که یک میلیارد و ۳۰ میلیون ریال بود را صرف امور خیریه و بخشی را برای آزادی زندانیان جرائم غیرعمد کردیم.

وی می‌گوید: آزادی مددجو و حضور در کنار فرزند و خانواده‌هایشان جهت پیشگیری از هرگونه آسیب‌های اجتماعی مهمترین هدف من است و سعی کردم با پرداخت هر چه زودتر بدهی آنان، مددجویان به آغوش و کانون گرم خانواده بازگردند.

این خیر شیروانی می افزاید: انسان قرار نیست همواره در این دنیا باشد و روزی همه ما از این دنیا رخت بر می‌بندیم و باید به روح خود که جوهره اصلی انسان است هم پرداخته شود و برای آخرت خود قدم‌هایی برداریم.